Jednym z najbardziej niepokojących i mrocznych fenomenów z jakimi mamy do czynienia są przypadki okaleczania bydła. Zwierzęta hodowlane giną w dziwny i nietypowy sposób, części ich ciała zostają przez kogoś zabrane a po samym wydarzeniu zazwyczaj nie ma śladów krwi. W ten sposób ginie nie tylko bydło, ale także owce, kozy, konie, króliki, koty, psy, bizony i jelenie. Często ciało takich zwierząt pozbawiane jest uszu, oczu, dziąseł, języka, genitaliów i odbytu. Dręczącym pytaniem jest więc: kto lub co stoi za okaleczaniami bydła? Przypadki te obserwowane są ze szczególną intensywnością przez ostatnie 50 lat. Czy dokonały tego leśne drapieżniki czy może raczej jest to efekt jakiegoś tajnego programu naukowego, na który nigdy nie zezwolonoby ze względu na okrucieństwo jakie się z takimi doświadczeniami wiąże? Czy w ten sposób ktoś monitoruje chorobę wściekłych krów? A może jest to efekt rytuałów jakiejś szalonej grupy okultystów? A może wreszcie robi to jakiś drapieżnik z innej planety lub z innego wymiaru? Okaleczania zwierząt rozumiane w ten sposób stają się najdłuższym ciągiem seryjnego morderstwa jakie znamy na naszej planecie.
Od 1992 do 2002 r. Christopher O’Brien zbadał ponad tysiąc przypadków zjawisk paranormalnych w St. Luis Valley obejmującej południową część stanu Kolorado i północną Nowego Meksyku. Współpracował z policją, ranczerami, byłymi żołnierzami i obserwatorami zjawisk na niebie. Ilość zjawisk wysokiej dziwności w tym rejonie była tak ogromna, że śmiało można powiedzieć, że był to być może najbardziej intensywny moment w historii zjawisk paranormalnych na świecie. Sytuacje, które były częścią jego pracy badawczej opisuje on z drobiazgową dokładnością. Wśród zjawisk jakie badał było UFO, okaleczenia zwierząt, aktywność demoniczna, indiańskie legendy, kryptozoologia, tajne programy wojskowe i folklor – wszytko to w jednej dolinie. Chyba nikt wcześniej nie opisał takiej ilości zjawisk pokazujących się w pojedyńczym regionie geograficznym. Obecnie Chris O’Brien wraz z grupą badaczy instaluje w dolinie sieć kamer i urządzeń monitorujących zjawiska do jakich ciągle tam dochodzi. O’Brien napisał na ten temat trzy książki. Jego ostatnia książka nosi tytuł “Stalking the Herd” (“Prześladowane stado”) i jest pierwszą próbą opisania zjawiska okaleczenia bydła w całej jego rozciągłości. Do tej pory koncentrowano się co najwyżej na przypadkach wysokiej dziwności, co jest zaledwie niewielkim wycinkiem fenomenu, bez pokazania go w szerszej perspektywie. Jak się okazuje okaleczenia bydła nie jest tylko “specjalnością” amerykańską. Dokonywane są także w innych krajach i co ciekawe są to wyłącznie kraje mające u swoich podstaw kulturę chrześcijańską (!). Tylko kilka przypadków okaleczenia krów zanotowano w Afryce – także w rejonach zamieszkałych przez chrześcijan. Nie notuje się natomiast okaleczeń bydła w Azji. Ameryka Południowa jest kontynentem gdzie chrześcijaństwo jest religią dominującą i tam z kolei zanotowano ok. 4 tys. przypadków takiego okaleczenia. O’Brien nie mówi o tym z perspektywy człowieka szczególnie religijnego, ale taka zależność rzuciła mu się w oczy, gdy szukał tego, co łączy ze sobą wszystkie miejsca w których w tak okrutny sposób giną krowy i inne zwierzęta. Wnioski takie wyciągnął na podstawie wszystkich danych na ten temat jakie są możliwe do zdobycia. To dlatego jego książka jest tomem złożonym z prawie 600 stron.
Nie ma prostej odpowiedzi na pytanie dlaczego w St. Luis Valley notuje się tak wielką intensywność działań paranormalnych. Być może znaczenie ma ogromny podziemny zbiornik wodny pod doliną, który tworzy unikalne geofizyczne właściwości tego regionu i jest magnesem dla takich zjawisk. Notuje się tam rozmaite anomalne wahania pola magnetycznego. W dolinie znajdują się miejsca z ponadnormalnie silnym polem elektromagnetycznym i miejsca – czasem tuż obok – gdzie pole elektromagnetyczne jest dużo poniżej normalnego odczytu. Takie miejsca dawno rozpoznali już miejscowi Indianie, którzy obserwują anomalne zjawiska w tym rejonie od bardzo dawna. Jest to także jedyne miejsce w Stanach, gdzie wojskowi piloci ćwiczą loty odrzutowcami na niewielkim pułapie. Dolina ma ponad 600 km długości i ok 100 km szerokości. Jest największą alpejską doliną na świecie, kompletnie otoczoną górami. Do dziś dolina zachowała swój pierwotny charakter i mieszka tam niewielu ludzi. Ciężkie zimy i silne promieniowanie ultrafioletowe w lecie zamieniają to miejsce w niegościnną pustynię, gdzie dom znajdują najwyżej kaktusy. Kaprysem natury jest to, że pod doliną znajduje się gigantyczne podziemne jezioro wypełnione słodką wodą. Farmerzy, którzy zdecydowali się żyć w tych warunkach hodują zazwyczaj bydło. Nie jest to rasowe bydło a hybrydy, które drogą krzyżówek dostosowano do trudnych warunków jakie panują w dolinie.
Mimo, że setki przypadków okaleczenia bydła jakie notuje się każdego roku w USA mają wiele cech wspólnych, podejście to każdej indywidualnej sytuacji jest nieco inne. Nie każdy ranczer chce informować o takim przypadku. Często okaleczone zwierzęta szybko zasypywane są w dole i właściciel takiego nieszczęsnego zwierzaka nie ma intencji aby informować świat o tym co mu się przydarzyło. W innych przypadkach, kiedy taka sytuacja zostaje jednak zgłoszona ranczerzy nie zabezpieczają właściwe ciała okaleczonego zwierzęcia i szybko staje się ono ofiarą różnych padlinożerców, którzy niszczą wszelką ewidencję takiego wydarzenia. Na martwym ciele zwierzaka żerują nie tylko czerwie much, ale także ptaki takie jak kruki czy nawet orły. W jednym z przypadków naliczono ponad 50 orłów rozszarpujących martwe, okaleczone wcześniej zwierzę. Większość przypadków okaleczeń ma miejsce latem kiedy jest bardzo gorąco i ciało zwierzęcia rozkłada się bardzo szybko. Bydło sprawdzane jest na pastwisku raz czasem dwa razy w tygodniu i martwe zwierzę znalezione kilka dni później jest na takim etapie rozkładu, że nie ma za bardzo co pobierać do badań laboratoryjnych. Wśród hodowców są jednak także i tacy, którzy podchodzą do tej sprawy w sposób właściwy. Przykrywają szczelnie ciało zwierzęcia plandeką i zawiadamiają o zdarzeniu lokalnego szeryfa. Wielu szeryfów współpracuje z badaczami tego zjawiska takimi jak Chris O’Brien czy Chuck Zukowski, bo żadna agencja rządowa nie chce tych przypadków badać. Za każdym razem zdumiewa rodzaj i rozmiar okaleczeń jakie zadano zwierzęciu. Wszystkie dokonywane są z chirurgiczną dokładnością. Zazwyczaj usuwane są w ten sposób organy wewnętrzne i genitalia. Jeśli jest to krowa to po jej odbycie i systemie rozrodczym zostaje 45 cm chirurgicznie wydrylowana dziura. Usuwane są także wymiona a w przypadku byków genitalia. W klasycznym okaleczeniu zawsze występuje usunięcie tkanki z okolicy żuchwy – aż do samej kości. Czasami usuwane są oczy i uszy a także fragment tkanki mięśniowej z uda zwierzęcia. Zazwyczaj otwór po pobranej tkance jest figurą geometryczną bo przybiera formę kwadratu, koła, elipsy a nawet trójkąta. Często zabierana jest przednia noga zwierzęcia.
Wszystkie te operacje dokonywane są z niezwykłą precyzją i odnosi się wrażenie, że stosowane są do tego celu niezwykle wyrafinowane technologiczne narzędzia. Chris O’Brien jest jednak bardzo ostrożny w takim podejściu. Naukowcy z NIDS – organizacji stworzonej przez miliardera Boba Bigelowa – przez lata byli ogromnie zainteresowani tym mrocznym fenomenem. Do badań przypadków okaleczenia bydła zatrudniono nawet Gabe Valdeza, legendarnego szeryfa z Nowego Meksyku. Zbadano kilkadziesiąt przypadków w okolicy miasteczka Dulce. Do badań nad martwymi zwierzętami zatrudniono wówczas weterynaryjnego patologa. Dzięki temu można było w sposób profesjonalny podejść do przyczyny śmierci zwierzęta. Doświadczenia NIDS zachęciły O’Briena także do zatrudnienia patologa. Dzięki temu udało mu się obalić kilka mitów związanych z okaleczeniami bydła. Pierwszym z nich był brak śladów krwi w miejscu gdzie padło okaleczone zwierzę. W folklorze ufologicznym powstała w ten sposób legenda o tym, że coś co zabija zwierzęta wypompowuje także jego krew. Dokładne badania weterynaryjne padłych zwierząt wykazały, że krew ciągle znajduje się w ciele zwierzęcia! Po jego śmierci krew siłą grawitacji opada w miejsce gdzie leży ono na ziemi. To dlatego po nacięciu wierzchniej części ciała tak dużego zwierzęcia jak krowa nie było już krwi. Znakomita większość tego typu wypadkow ma miejsce na terenach półpustynnych, gdzie panuje niewielka wilgotność powietrza. Krew szybko wysycha i odparowywuje. Pozostaje po niej właściwie hemoglobina i proteiny kiedy zasycha i jest jej – dołączając w to działalność mikrobów – naprawdę niewiele (poniżej 10% objętości) . Jeśli zwierzę zostaje zabite i dopiero potem pobiera się jego organy i tkankę, nacięcia nie krwawią bo nie pracuje serce, które utrzymuje ciśnienie krwi w żyłach. Nie oznacza to, że przypadki wypompowania krwi nie istnieją. Wg. O’Briena w 9 na 10 przypadków okaleczenia, krew wciąż pozostaje w zwierzęciu. Oznacza to, że w 90% takich przypadków operacja na zwierzęciu mogła zostać dokonana przez grupę odpowiednio przeszkolonych ludzi a nie istoty pozaziemskie. Pozostałe 10% wymyka się jednak wszelkiej logice. O’Brien wierzy jednak, że ich źródło znajduje się na naszej planecie a nie poza nią, jak chce większość ufologów, co nie wyklucza kompletnie udziału tak istot pozaziemskich jak i paranormalnych w swojej naturze drapieżników, które być może żyją na ziemi dłużej niż ludzie. Większość jednak przypadków wskazuje na działalność człowieka. Być może ta nieznana paranormalna siła inicjuje zjawisko a kolejne przypadki są opowiedzą człowieka, który szuka kontaktu z taką krwiożerczą istotą. Z pewnością nie stoi za tym tylko jedna ludzka organizacja a jest ich kilka, które ze sobą rywalizują, próbując czasami zostawić ślady wskazujące na działalność konkurencji. Znana nam historia ludzkości wskazuje na niezwykle bliski związek pomiędzy ludźmi a bydłem. Składano je w ofierze, było przedmiotem kultu i legend. Być może zwyczaj zbijania zwierzęcia wg praw koszernych i halalu jest także związana z nadprzyrodzoną siłą związaną z tymi zwierzętami. Może rzeczywiście istnieje ważny powód dla którego ci ludzie wzbraniali się od spożywania krwi? Zwierzę musiało także umrzeć bez kontaktu z ziemią tak, jakby jego śmierć i dotknięcie ziemi tworzyło jakieś niezrozumiale dziś dla nas zagrożenie. Znane są przypadki kiedy kojot, zwabiony ciałem martwego zwierzęcia sam stał się przedmiotem okaleczenia.
(część większej całości n/t okaleczeń)
Te nieoczekiwane i nietypowe pod każdym względem wizytacje siódmego kontynentu sugerują, że musi być tam coś niezwykłego, że wzbudza aż takie zainteresowanie możnych tego świata. Czyżby znaleziono tam coś, co ma siłę poważnie zamieszać w naszej historii i przedstawić ją z zupełnie innej perspektywy? Jakiś czas temu rozważano możliwość istnienia na Antarktydzie struktur przypominających piramidy. Nie można wykluczyć, że tak właśnie jest, ale znów: dowody na ich istnienie są zbyt cienkie aby móc choćby spróbować założyć, że istnieją one na Antarktydzie naprawdę. Ewidencję na ten temat rozważałem na NA w artykule: 
Śmierć Maxa Spiersa można także rozpatrywać w znacznie szerszym kontekście – choćby e-maili ujawnionych ostatnio przez Wikileaks. Większośc tych e-maili dotyczy oczywiście rozmaitych politycznych i finansowych brudów Hillary Clinton, Dartha Vadera amerykańskiej polityki i z tego względu kilka z nich, które nie dotyczą polityki i finansowych afer zostały w większości zignorowane. A są one niezmiernie ciekawe bo dotyczą… UFO. Ujawniona została korespondencja tak poważnej osoby w USA jak John Podesta – który jest człowiekem z najwyższego kręgu władzy przy prezydencie Obamie, byłym szefem CIA a obecnie szefem komitetu wyborczego Hillary Clinton – z Tomem DeLongiem, liderem rockowej grupy Blink182. Jeden z e-maili dotyczy internetowego spotkania na google hangout Podesty, DeLonga i paru innych wpływowych osób. Co może ich ze sobą łączyć? W jeszcze szerszym kontekście nie sposób pominąć ostatniego dekretu prezydenta Obamy w kwestii zjawisk a właściwie katastrof kosmicznych, które w bezpośredni sposób mają dotknąć naszą planetę!!!! Spodziewany jest – w ciągu najbliższych 120 dni – ogromnych rozmiarów wybuch na Słońcu, który będzie zdolny zniszczyć ziemską infrastrukturę energetyczną i internet. Tej sprawie poświęcę osobny wpis na NA bo jest ważna (trzecia kadencja Obamy? 🙂 ).
Wreszcie powodem tajemniczej śmierci Spiersa mogła być kombinacja bądź nawet połączenie wszystkich w/w powodów razem wziętych. Dziwne jest to, że fakt jego śmierci tonie w tajemniczych okolicznościach. Polska policja nie przeprowadziła autopsji ciała aby sprawdzić czy nie został on po prostu otruty a jeśli nawet to zrobiono, nie podano wyników takich testów. Podobnie strona brytyjska nie tylko nie naciska, ale i bagatelizuje znaczenie tego wydarzenia. Czyżby nacisk na zignorowanie tej tragedii miał swoje źródło w Wlk. Brytanii? A więc kto zabił Maxa Spiersa????? Nie sposób wręcz uniknąć wniosku, że coś takiego zrobiło… UFO. Tylko takie wydarzenie mogłoby skutecznie wyciszyć oficjalne instytucje badające ten przypadek.
W wielu przypadkach psy myśliwskie w poszukiwaniu tropu dochodziły do rzeki. Rzeka często była wystarczająco duża, że dorosły człowiek nie był w stanie bezpiecznie przejść przez nią na drugi brzeg. Tym bardziej takiej rzeki nie było w stanie pokonać dziesięcioletnie dziecko. Kiedy ludzie biorący udział w poszukiwaniach dochodzili do rzeki, uznawali, że poszukiwane dziecko w niej utonęło, co kończyło zazwyczaj poszukiwania. W niektórych przypadkach ekipa poszukiwaczy przedostawała się na drugą stronę rzeki i kontynuowała poszukiwania. Po przejściu kilku kilometrów lasu, często znajdowano martwe już ciało takiego dziecka. Wówczas jednak stawiano sobie pytanie: w jaki sposób dziecko było w stanie pokonać nie tylko tak duży dystans w gęstym lesie, ale także przekroczyć rwącą i niebezpieczną rzekę? Nikt nigdy nie zdołał odpowiedzieć na to pytanie. Często takie poszukiwania prowadzono w środku zimy, w ekstremalnie trudnych warunkach, a poszukiwane dziecko nie miało na sobie nawet butów! Niekiedy ciało takiego dziecka znajdowano blisko szczytu wzgórza, co jest zachowaniem nielogicznym dla kogoś błąkającego się po lesie (zazwyczaj zgubiona osoba schodzi w dół, gdzie jest cieplej i jest szansa spotkać pomoc). W większości przypadków dzieci nie miały na sobie butów, ale raporty policyjne nie opisywały stanu stóp. Jeśli ośmiolatek przemaszerował boso ponad 20 km i po drodze wszedł na trzy strome wzgórza, to jego stopy powinny być w okropnym stanie, ale w raportach o niczym takim się nie wspomina. Można więc założyć, że skoro stopy nie zwróciły uwagi śledczego tzn., że nie zauważono w nich nic szczególnego.. a to przecież samo w sobie było faktem najbardziej zdumiewającym. W każdym z przypadków odnalezienia ciała takiej zaginionej osoby, kolejnym elementem, który wprawiał w zdumienie było ubranie. Gdyby taka osoba była zaatakowana przez dzikie zwierzę, dookoła zwłok leżałyby strzępy odzieży. Tymczasem ubrania bardzo często były zdjęte z ofiary i czasami miało się wrażenie, że ktoś je nawet poskładał. Znaleziono np. spodnie, które były wywrócone na lewą stronę, jakby ktoś je ściągał z ofiary zanim ją… zjadł. FBI wezwana w takiej sytuacji szczegółowo przeszukiwała teren i zazwyczaj nie znajdowała żadnych śladów ani po człowieku, ani po zwierzęciu takim jak np. niedźwiedź. Przypadki te nie są odosobnione, ale nigdy nie były przedmiotem zbiorowego śledztwa mimo, że miały miejsce zbyt wiele razy aby być traktowane jako dziwaczny przypadek.
Paulides w swoim śledztwie natrafił na mur nieprzychylności i złej woli ze strony zarządu amerykańskich parków. Większość strażników pracujących w parkach narodowych (strażnik parkowy w Stanach ma niemalże te same uprawnienia co policjant i jest to organizacja paramilitarna o sile wielu tysięcy ludzi), nie ma pojęcia o ilości ludzi jacy zniknęli w takich miejscach. Wie jednak o tym zarząd parków, ale unika nagłaśniania tego problemu. Paulides na podstawie funkcjonującego w USA prawa, które pozwala uzyskać dostęp do dokumentów agencji rządowych (które są przecież na utrzymaniu podatników, więc podatnicy mają prawo wiedzieć co te agencje robią), chciał uzyskać dostęp do danych, dzięki którym mógłby zobaczyć jak wiele osób poszło na wycieczkę do parku narodowego i nigdy z niej nie wróciło. Ku jego zdumieniu w kwaterze głównej zarządu parków odpowiedziano mu, że taka lista nie istnieje. Jak wspomniałem wcześniej, zarząd parków narodowych w USA jest organizacją policyjną o poważnym budżecie i biurokracji i wydaje się być nieprawdopodobne, że nie prowadzi ewidencji zaginięć ludzi w miejscach będących pod jej opieką. W najbardziej zabitej dechami wsi, lokalny szeryf ma komputer, własną stronę internetową, gdzie można odnaleźć dane na temat osób jakie zaginęły w jego rejonie. Tymczasem zarząd parków narodowych uznał, że takiej listy nie potrzebuje. Paulides napisał wówczas prośbę o udzielenie mu wglądu w dokumentację jaka powstaje w danym parku, gdy spisuje się protokół zaginięcia jakiejś osoby. Zarząd odpowiedział wówczas, że może to zrobić, ale za opłatą, która wynosi… 1,4 mln dolarów! Najwyraźniej urzędnicy za wszelką cenę nie chcieli dopuścić do tego, aby liczba zaginionych w amerykańskich parkach narodowych ujrzała kiedykolwiek światło dzienne.
Podobnych, równie niezwykłych i niewyjaśnionych przypadków zaginięć w amerykańskich lasach David Paulides opisał niemalże tysiąc. Obecnie pracuje on nad dwoma kolejnymi tomami “Missing 411”. Jeden z nich poświęcony jest w całości stanowi Teksas a drugi Florydzie. W planach jest już także 5-ty tom dotyczący podobnych wypadków jakie miały miejsce w Australii, co wskazuje, że ten mroczny fenomen nie jest tylko wyłączny dla USA i Kanady, a dotyczy wielu miejsc na świecie.
Sid Goldberg, który filmował zabieg przekazał wydobyty obiekt do McMaster University, gdzie zbadano go na wydziale inżynierii chemicznej i biomedycznej. Swoje badania przeprowadził także Brockhouse Institute for Materials Research. Jeden z wydziałów uniwersytetu analizował włóknistą powłokę implanta a drugi jego skład chemiczny. Do badań użyto nowoczesnego elektronowego skanera mikroskopowego z mikroanalizą rentgenowską. Zanim rozpoczęto badania, przecięto implant na pół i odcięto potrzebny do analizy plaster o grubości 3 mikronów. Sprawiło to nieoczekiwanie wiele klopotu. Ostrze, które cięło preparat po przejściu przez organiczną otoczkę nagle zniszczyło się, gdy dotarło do jego wnętrza. Patolog, który przygotowywał próbkę był ogromnie zaskoczony takim obrotem sprawy. Kiedy wreszcie udało się ją pprzeanalizować okazalo się, że implant jest zbudowany z wapnia, węgla, tlenu, fosforu oraz niewielkich ilości siarki, magnezu i azotu. Oznacza to, że mamy do czynienia z kością i chrząstką.
Kilka dni później zauważyła, że ma coś pod skórą prawego ramienia. Szybko skojarzyła to z nocnym bólem. Postanowiła pokazać to miejsce swojej matce. Ta doszła do wniosku, że musi to być śrut z wiatrówki i zamówiła wizytę u lekarza. Lekarz początkowo potwierdził, że jest to śrut, który dostał się pod skórę dziewczynki tyle, że nie znalazł żadnej rany, żadnego pęknięcia na skórze, przez które taki śrut mógłby się tam dostać. W końcu uznał, że skoro nie śrut, to będzie to kaszak. Na dodatek na tyle niegroźny, że nie wymaga interwencji chirurgicznej jeśli nie zmieni kształtu lub nie zacznie boleć. Od tego czasu Natalie zaczęła mieć coraz poważniejsze problemy zdrowotne. Dwa lata później usunięto jej ze śledziony cystę wielkości grapefruita. Lekarz stwierdził także nadciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Po wielu latach Natalie udała się do dermatologa. Chciała usunąć dziwne ciało pod skórą na jej ramieniu. Dermatolog uznał jednak, że jeśli ten obiekt nie powoduje bólu ani się nie rozrasta, to nie ma powodu aby dokonywać operacji. Do 24 roku życia obiekt nie zmienił ani swojego położenia ani wielkości.
Army. Jest także pełnym entuzjazmu ufologiem, współpracuje z MUFON i bada ten fenomen w sposób naukowy. Zajmuje się również kryptozoologią. Szukała kryptydów w bagnach Luizjany, jaskiniach North Caroliny i kopalni węgla w Kentucky. Chase uważa, że ilość przypadków UFO wzrasta z każdym rokiem. Do MUFON wpływa średnio 900 zgłoszeń miesięcznie. Przypadki te zazwyczaj dzielone są na dwie grupy: na ziemskie i pozaziemskie UFO, co wymaga nieco odrębnego podejścia.
Wydawałoby się, że mając w posiadaniu tak unikalny obiekt jak czaszka Starchild – nie będzie trudno znaleźć laboratorium, które podejmie się badań i wesprze – widząc w tym własną korzyść – projekt finansowo. Jednak badania takie są bardzo kosztowne. Samo uruchomienie mikroskopu elektronowego już kosztuje pieniądze. Poza tym naukowcy niechętnie zajmują się badaniami związanymi z pozaziemską cywilizacją w obawie o własną reputacje, która może ucierpieć, gdy ich nazwisko będzie związane z jakimś kontrowersyjnym obiektem, który oficjalnie (bez żadnych dowodów!) został uznany za pseudonaukowy. Wystarczy otworzyć Wikipedię aby o tym przeczytać. Wiąże się to z kompletną obojętnością lub niechęcią, z jaką czynniki oficjalne traktują UFO i ewentualność istnienia pozaziemskich cywilizacji. Np. neurolog – Steven Novella uznał, że jest to czaszka dziecka, które cierpiało na wodogłowie. Melanie Young w swojej pracy na oddziale noworodków widziała wiele przypadków wodogłowia u dzieci i nie zgadza się z taką opinią. Sądzi, że Starchild nie był dzieckiem i nie był także człowiekiem. Wskazują na to dotychczasowe badania DNA. W czaszce znaleziono częściowe ludzkie DNA, ale osoba ta nie była człowiekiem. 
Bliższe oględziny wykazały, że język został usunięty w czasie kiedy krowa jeszcze żuła siano! Tak więc cięcia nie dokonano poprzez pysk krowy! Język został odcięty tuż przy gardle w czasie kiedy krowa wciąż jadła. Storch postanowił zbadać miejsce zbrodni za pomocą detektora metalu. Detektor miał zainstalowany program, który pozwalał na zidentyfikowanie wykrytego metalu. Były policjant zbadał najpierw teren dookoła martwej krowy i nie znalazł tam nic – nawet starego, zardzewiałego gwoździa. Następnie zaczął przesuwać ramię wykrywacza nad ciałem zwierzęcia zaczynając od odbytu. Kiedy dotarł do nosa, milcząca do tej pory maszyna wydała ostry dźwięk. Nieoczekiwanie wykryła metal, który okazał się być czystą platyną! Storch z niedowierzaniem sprawdził swój sprzęt, ale wszystko wyglądało na to, że jest w porządku. Jeszcze raz przesunął wykrywaczem nad nosem krowy i tym razem maszyna nie znalazła niczego. Niezrażony tym Storch przesunął detektor nad wyłupione oko. Maszyna znów wydała z siebie dźwięk. Tym razem Storch natychmiast pochylił się nad okiem, żeby zobaczyć co w nim siedzi. Dostrzegł jedynie jakiś przedmiot, który natychmiast zniknął mu z pola widzenia. Okazało się, że przedmiot a raczej implant zaczyna poruszać się i chować wewnątrz ciała krowy. Storch dosłownie urządził sobie za nim policyjny pościg, odnajdując wykrywaczem metali jego położenie w różnych częściach ciała krowy. Po jakimś czasie ruch implantu ustał. Zatrzymał się w kanale ucha a na zewnątrz dało się zobaczyć zielonkawo-niebieski odblask. Przypominało to żarzenie się świetlika. Po chwili implant znów zaczął się poruszać – tym razem w stronę szyi krowy. Zaczynało się robić naprawdę ciekawie. Po jakimś czasie implant znów schował się w uchu.
Pościg za implantem musiał jednak zostać gwałtownie przerwany. Nad Norwood w szybkim tempie nadciągała burza, która w tamtych rejonach często buduje niebezpieczne tornado. Badający miejsce wypadku ludzie musieli szybko poszukać sobie schronienia. Zanim jednak to zrobili, asystent i fotograf Storcha – Bob – wyjął nóż, odciął ucho krowy i zabrał je ze sobą. Już w schronieniu, kiedy rozmawiali o wypadku, Jones powiedział, że mógł przewidzieć, że coś złego przydarzy się tej krowie. Poprzedniego wieczoru zawiózł siano na pastwisko i rozrzucał je wprost z przyczepy traktora i krowy same ustawiały się w szpaler żeby mieć dostęp do jedzenia. Tak zrobiły wszystkie krowy oprócz tej, która okazał się być martwa następnego ranka. Odstawała od reszty stada i nie chciała jeść karmy z innymi. Gayland Jones widząc to, podjechał do niej i zrzucił dla niej z przyczepy specjalną porcję. Znalezione tego poranka martwe zwierzę nie było to pierwszym jakie zabito i okaleczono na jego farmie. Podobną sytuację przeżył w 2008 r. a dwie inne przydarzyły się jego ojcu który miał farmę w Teksasie.
Na zdjęciach, które zrobiła można zobaczyć ciała krów z odciętymi uszami, wyjętymi oczami, usuniętymi wargami a także okrągłe otwory w ciele krowy, przez które wyjmowano jej narządy wewnętrzne. Wszystkie cięcia były niezwykle precyzyjne, jakby wykonywała je wprawna ręka chirurga. Metzger doszła do wniosku, że aby tego dokonać, morderca musiał najpierw znieczulić czymś zwierzęta – środkiem, który sprawiał, że były one spokojne a ich mięśnie rozluźnione. Następnie do serca krowy wprowadzano rurę, która odpompowywała ze zwierzęcia całą krew. Nie znaleziono śladów po tej krwi w pobliżu martwych zwierząt co może oznaczać, że była ona do czegoś potrzebna temu, kto to zrobił. Podobnie wyglądało to w innych miejscach, gdzie dokonywano okaleczeń zwierząt.