Niezwykła pełnia Super-Księżyca będzie widoczna także dzisiejszej nocy. Technicznie to tak naprawdę mieszkając na Ziemi nigdy nie mamy okazji żeby zobaczyć Księżyc w swojej pełni, bo musiałby być dokładnie po przeciwnej stronie Słońca a że wówczas od Słońca oddziela go Ziemia i rzuca na niego swój cień to my odbieramy to jako zaćmienie i nie widzimy kompletnie nic. To co nazywamy pełnią Księżyca oznacza, że Księżyc jest powyżej lub poniżej cienia jaki rzuca Ziemia (przez co widać go nieco mniej). Kratery na Księżycu rzucają wówczas wyraźny cień. Najbardziej efektowne miejsca na Księżycu, które szczególnie dobrze widać podczas pełni to promienie odchodzące od kraterów Tycho, Copernicus i Kepler.
Jeśli popatrzeć na cieśninę łączącą Mare Imbrium i Oceanus Procellarum można dostrzec różnice w kolorze lawy. Oznacza to że lawa wydobywała się z różnych źródeł i w różnym czasie. Podczas pełni widać także znacznie wyraźniej czarną otoczkę Mare Serenitatis – zwłaszcza na wschodnim i południowym wybrzeżu. teren ten pokrywała lawa złożona w większości z tytanu, która spowodowała zapaść terenu i stąd powstał ten ciemny kołnierz dookoła tego morza.
Krater Furnerius jest widoczny po prawej stronie Księżyca. ma tylko 11 km średnicy, ale odchodzące z niego promienie rozciągają się na odległość 2 tys. km. Nie bardzo wiadomo jak taki mały krater a tak więlką strefę uderzenia. Podczas pełni promienie te są dobrze widoczne.
Krater Proclus jest położony na zachodnim wybrzeżu mare Crisium. Nie jest zbyt duży ale podczas pełni jest to najjaśniejszy punkt na Księżycu. ma bardzo ciekawe promienie, które tworzą kształt skrzydeł motyla. Wskazują one że obiekt który w tym miejscu uderzył w powierzchnię Księżyca po niewielkim kątem.
Krater Linne jest niewielki ale podczas pełni jest bardzo jasny. W 1886 r. uznano ze ten krater zniknął co miało udowadniać teorię o wciąż trwającej aktywności geologicznej na Księżycu. Tymczasem krater ten znika z pola widzenia, gdy zmienia się kąt oświetlenia księżyca.
Krater Aristillus jest jednym z najmłodszych na Księżycu – ma mniej niż miliard lat… Młodzieniaszek 🙂
No i oczywiście krater Tycho, który ma najbardziej skomplikowany system promieni widocznych z Ziemi w czasie pełni Księżyca w glorii i chwale. Można sobie wyobrazić eksplozję jaka stworzyła ten krater rozrzucając kawałki skaly na odległość tysięcy km. Ocenia się że miała ona siłę dwóch miliardów bomb atomowych z Hiroszimy , eksplodujących w tym samym czasie. Mniejsze promienie powstały z kawałków skały o średnicy do metra. Większe z nich tworzą solidny mur, który może być trudny do pokonania dla astronautów. Promienie te nie są rozłożone proporcjonalnie co oznacza ze obiekt nadleciał po niewielkim kątem. Wyrzucone eksplozją skały spadły nawet po Północnej stronie Księżyca. Co ciekawe większość meteorytów które uderzyły w księżyc nadleciało z zachodu…
Moim zdaniem ksiezyc do dzisiaj jest niezbadany ladowania zadnego niebylo a to ze widzimy go duzego to imitacja swiatla ktora odbija sie o granice sfery ziemi cos tam jest jest to male… Bardzo male i niekoniecznie to jest cos naturalnego …
https://www.youtube.com/watch?v=0aNEuXmGW2Q
W temacie i całkiem ciekawy film. W skrócie: w materiale zakwestionowana jest odległość Księżyca od Ziemi na bazie wyliczeń wielkości krateru Tycho. Rzekomo ma on 86km średnicy i jest widoczny z Ziemi. Jak to możliwe, skoro Księżyc jest oddalony o 238 tys. mil, a bazując na analogii byłby to obszar Long Island widoczny gołym okiem z …Londynu 🙂
Ciekawostka i jeżeli jest gdzieś haczyk, to ja go nie wyłapuję.
Może chodzi o grę cieni? Promienie słoneczne tak się odbijają,że krater wygląda na większy?
Raczej nie. Jest tam jeszcze analogia, że to tak, jakbyś próbował dojrzeć postać dziecka gołym okiem z odl. około 4 mil. Podane są wyliczenia. Zastanawiam się, gdzie jest haczyk. Jeżeli te cyfry są prawdziwe, to jest to zastanawiające.
Czy krater Tycho widać gołym okiem?