Giganci z Kaukazu

W 2008 r. w Gruzji, w rejonie Borżomi, odkopano kości starożytnego giganta. Ustalono, że miał on wysokość 2.5 – 3 m a jego czaszka miał być trzy razy większa od ludzkiej. Na zdjęciach porównano kości ludzkie ze znalezionymi kośćmi giganta i gołym okiem widac różnicę.

Kości znaleziono w jaskini w rezerwacie Kharagauli w wąwozie Borżomi. Znaleziono tam także ruiny osady i zniszczone krypty. Wiele gruzińskich legend opowiada o żyjących na tych ziemiach gigantach a geolodzy potwierdzili, że tysiące lat temu region ten nawiedzilo potężne trzęsienie ziemi, które kompletnie zmieniło krajobraz dzisiejszej Gruzji (co mogło być bezpośrednią przyczyną wyginięcia gigantów). Szkielety gigantow odkrył rosyjski arecheolog amator, Wladimir Mielikow. Na górskim pustkowiu miał on spotkac pasterza, który opowiedział mu historię jaskini, na którą natknął się przypadkiem. W jej wnętrzu znalazł dwa szkielety gigantów, które siedziały na olbrzymich krzesłach, przy równie potężnym stole. Zaintrygowany tym Mielikow wybrał się w to miejsce wraz ze swoją ekipą badawczą. Okazało się że jaskinia jest zawalona i wypełniona ziemią i kamieniami. Jednak już pobieżne wykopaliska doprowadzily do znalezienia dużej ilości antycznie wyglądających kości. Kości wyglądaly na ludzki jednak były znacznie większych rozmiarów. Mielikow zabrał ze sobą kilka ze znalezionych kości i przekazał je do zbadania naukowcom.

Kości gigantów na Kaukazie nie są niczym nowym. W 2000 r., niedaleko wsi Udabno znaleziono szkielet czterometrowego giganta. Podobne szkielety znaleziono w jaskini położonej na zboczu Góry Kazbek w 1920 r.. W 1945 r. radziecka wówczas Agencja TASS a także “Washington Post” podaly, że w górach Tien, położonych w radzieckiej centralnej Azji niedaleko Himalajów, znaleziono szkielet, którego gigantyczna, przypominającą ludzką czaszka miała obwod 84 cm. Zmierzona kość piszczelowa miala również 84 cm długości. Informacje o odkryciu kości giganta w Gruzji podala gruzińska stacja telewizyjna Rustavi2. Krótki program na ten temat wyemitowano także w rosyjskiej tv.

Od conajmniej wieku trwa dyskusja na temat tego czy giganci istnieli naprawdę. Wspomina o nich Biblia (synowie Nephilim) i wiele historycznych zapisków. Giganci zaludniają też wiele historii dziś uznawanych za legendy. Nauka nie chce uznać istnienia gigantów za fakt, bo stoi to w sprzeczności z obowiązującą obecnie teorią ewolucji. Rosyjscy i gruzińscy naukowcy z Instytutu Archeologii w Tbilisi, którzy zajęli się zbadaniem kości, nie wypowiedzieli się definitywnie na temat tego z czym mamy do czynienia. Czy jest to gigantyczny człowiek czy też może zwierzę. Sytuacja taka trwa od lat i wygląda na to, że naukowcy gorączkowo szukają jakiegoś wyjaśniena w obliczu oczywistej ewidencji w postaci kości o nadnaturalnych rozmiarach. Jedynym naukowcem, który podjął się zbadania znalezionych w jaskini kości był gruziński profesor paleontologii Abesalom Vekua. Profesor – członek Gruzińskiej Akademii Nauk – jest autorytetm w kwestiach najstarszej historii człowieka i odkrywcą jednej z odmian wczesnych ludzi, ktorą nazwał Homo erectus georgicus, a która żyła na ziemi 1.8 mln lat temu. Tematem zainteresowala się rosyjska telewizja, która pokazała profesora wraz z gigantycznymi kośćmi. Ocenił on wówczas ich wiek na 25 tys lat! Uznał, że w przeszłości istniała globalna rasa gigantów o czym świadczą podobne znaleziska w innych częściach świata. Profesor mowi na filmie po gruzińsku, czemu towarzyszy rosyjski dubbing. Niestety zanim profesor Vekua sformułował swoje wnioski zmarł a kości gigantow zniknęły w przepastnych archiwach gruzińskiego muzeum narodowego być może wraz z notatkami profesoira, których również nie odnaleziono.

Jedną z najśmielszych teorii naukowych na temat gigantów jest hipoteza, że ludzkość w pewnym momencie swojej ewolucji przesla etap nazywany roboczo gigantyzmem. Taką teorię lansuje m. in profesor Lee Burger z University of Witwatersrand w Południowej Afryce. Jest on jednym z nielicznych naukowców, ktora uważa, że trudno jest nadal ignorować fakty w postaci gigantycznych kości i nazywac je abnormalnymi ze względu na jakąś tajemniczą chorobę. Taką rasą gigantow było Homo heidelbergensis – odmiana człowieka poprzedzająca Homo sapiens, zamieszkająca m. in. tereny Europy 350-400 tys. lat temu. Giganci – wg profesora Burgera -wyginęli a raczej skurczyli się do naszych rozmarów ok. 150 tys lat temu.

Znalezisko w Gruzji bylo na tyle intrygujące, że Science Channel wysłał tam wlasną ekipę filmową, która miała zbadać całą sprawę na miejscu. W wyprawie wziął udzial Bruce Fenton, autor ksiażki pt. “Ancient Aliens in Australia”. Fenton w przeszłości wygłosił wiele kontrowersyjnych teorii na temat zamierzchłej przeszłości naszej cywilizacji. M. in. uznał on, że Majowie byli hybrydami Plejadian a ich krew miała halucynogenne wlaściwości – co tłumaczyło masowe ofiary ludzkie jakie składały mezoamerykańskie cywilizacje. Okazało się, że cała okolica jaskini, w któorej znaleziono kości gigantów usiana jest pozostałościami po nieznanej nam bliżej megalitycznej cywilizacji. Natrafiono na pozostałości po kamiennej drodze, którą musiano zbudowac wiele tysięcy lat temu. Pytanie brzmi: kto mógł sprostać takiemu poważnemu inżynieryjnemu zadaniu, któore wymagało transportowania wielu ton kamieni i po co komu droga w miejscu, które jest kompletnym, dziewiczym pustkowiem?

W miejscu tym znajdują się także ruiny niewielkiego, kamiennego fortu. Nie wiadomo kto go zbudował. Bloki skalne połączone są cementem, który pobieżnie oceniono na 2200 lat. Czy jest to dzieło gruzińskich gigantów? Nie wiadomo, bo w miejscu tym nie prowadzi się żadnych badań archeologicznych. Wg Fentona cement użyty jako spoiwo w budowie kamiennej striuktury zrobiony był ze zmielonych kości (!) dzięki czemu miał on nabrać niezwykłej twardości. Oceniono, że kości (ludzkie) stanowiły ok 25% cementu. Fenton jednak nie podparl tego twierdzenia żadną konkretną analizą a nawet fotografią. Istnienie gigantów w tym regionie potwierdzają nie tylko rozliczne miejscowe legendy, ale także greckie mity. Analizował je Jason Colavito w swojej ksiażce pt: Jason and the Argonauts through the Ages (“Jazon i Arogonauci poprzez wieki”). Grecy nazywali Gruzję Kolchidą, a Jazon szukał tam “Złotego Runa”. To tam do skały miał być przykuty gigant Prometeusz, któremu za karę, że wyjawił ludziom tajemnicę ognia, orzeł codziennie wyrywal wątrobę, która regenerowala się następnego dnia. W gruzińskich legendach znajduje się podobna historia o gigancie Amiranim przykutym do skały za karę, że przekazał ludziom zakazaną wiedzę. Nie wiadomo czyja historia była pierwsza. Czy Grecy zaadaptowali opowieść o Amiranim i nazwali go Prometeuszem czy może było odwrotnie. Gruzini utrzymują, że mit o Amiranim ma conajmniej 3 tys. lat, ale gruzińscy naukowcy nie są miarodajni, bo często ponad naukę stawiają swoje nacjonalistyczne ambicje i dlatego do ich rewelacji należy podchodzić sceptycznie.